Enkele Bijdragen tot de Geschiedenis der Families Rijckaert, Noë en Aanverwanten
Voorwoord
Hier volgt dan uw langverwachte "stamboom" in feite een brok
familiegeschiedenis over U zelf, uw man of vrouw, uw ouders en grootouders, uw
kinderen, kleinkinderen, broers en zusters, uw neven en nichten,... kortom over
U en ons allemaal, verwanten en aangetrouwden in heden en verleden, levenden en
doden, vele bekenden en nog meer onbekenden, mensen met wie we door de bloedbanden
verenigd zijn en waren, steeds blijven. Het is een indrukwekkende reeks van
mannen en vrouwen verspreid over dat kleine stukje Vlaamse grond.
Het is de geschiedenis van een simpel boeregeslacht zoals we er, Goddank, nog vele
vinden in onze gouwen; een familie in op en neergaande lijn met haar wel en wee, haar
vredige gelukkige dagen, haar troebele tijden, een lange rij, een lange tijd.
Het zijn bijna allen doden en de meeste namen zeggen ons niet veel meer en toch is
hun leven dat voorafging en dat in ons nageslacht voortleeft, wellicht de enige
onsterfelijkheid hier beneden, met het onze zo nauw verbonden geweest.
Oorspronkelijk hadden we 2 afzonderlijke "stambomen" voorzien, één
voor de familie Rijckaert-De Vleeschauwer en één voor de familie Noë-De Decker.
Van elk afzonderlijk ware een uitgebreide studie te maken, ze zou ons over tijd
gezwegen, veel te ver leiden.
Begrijpelijkerwijze hebben we onze naamdragers (Rijckaert) dieper
uitgewerkt en sommige personen en plaatsen intrigeerden ons zo sterk dat we
er misschien te lang bij stil bleven. Om dan alles in een en dezelfde druk
te bundelen hebben we tot ons spijt moeten gaan snoeien in het aanhangsel "de
verwanten".
Zoals dan de titel het zelf zegt zijn deze nota's slechts bedoeld als een
bijdrage, een soort kleine verzameling van data en namen hier en daar wat
aangenamer voorgesteld door kleine gebeurtenissen en ware vertelsels die we van
levenden mochten horen of welke ons zijn overgebleven uit het oude archief.
| ... | "Vraagt dus de vorige geslachten en tekent op wat hunne vaderen verzameld hebben, want zelf zijn we eerst van gisteren en weten niets." |
| Job : VIII : 8 - 9 |
Pretentieloos hebben we tot het begin van deze studie bijgedragen en we hopen,
dit is één onzer bedoelingen geweest, dat er anderen gevonden worden die dit
werk zullen voortzetten of samenwerking tot stand brengen welke ons eens zullen
toelaten een veel vollediger en meer wetenschappelijk werk tot stand te brengen.
Onrechtstreeks beogen we hierbij ook de familiegeest wat er op te werken : het
is in alle families hetzelfde verschijnsel, hun traditie en samenhorigheid gaan
te loor. Vroeger heerste er in elke familie een sterke onderlinge band.
De ouderen onder ons kunnen het bevestigen en wij zelf hebben het ondervonden hoe
onze ouders hun familieverwantschap konden achterhalen en eerbiedigen.
De tijd, of liever de mensen zelf hebben er veel aan veranderd. Hoe rap gaan
familieleden niet uiteen om mekaar nooit meer te zien en tenslotte mekaar te
vergeten. Of is het niet droevig dat in een tijd waarin zovele verenigingen
ontstaan "de" vereniging van mensen door de nature zelf aan elkaar gebonden,
dat die vereniging en gemeenschap uit haar verband wordt gerukt.
Hoe deze geschiedenis is tot stand gokomen ? De liefde tot dit alles kreeg ik
als het ware van op de knie van mijn vader zaliger mee. Van hem vernam ik de eerste
vertelsels over zijn geboortestreek en mensen, over zijn familie en vrienden.
Ik heb ze in mij bewaard tot ik groter was geworden en slechts veel later heb ik ze uit
nieuwsgierigheid aan de waarheid willen toetsen. Ze waren zeker onvolledig maar
blijken toch houvast te hebben, want onze ouders waren eerlijke vertellers.
Ze spijsden er de lange winteravonden mee hunner kinderen. Het waren er van alle
genres. Veel plezierige en ook al eens minder aangename. We hebben ze voor
zover ze nuttig waren hier opgenomen en aangevuld. Het geheel is een zoeken en
naspeuren en verzamelen geweest, een interpreteren en rangschikken
collegite fragmenta ne pereant
een vergaren van zeer vele brijzelingskes opdat ze niet zouden vergaan.
Onze familie blijkt lang niet standvastig geweest te zijn in hare woonsteden, maar de
grond die ze met hun handen hebben bewerkt die bleven ze trouw. Zodat zo als
landbouwers weliswaar onbewust het hunne hebben bijgedragen tot de vruchtbaarheid van
onze landerijen. We hebben de schoonheid van onze stede-monumenten aan kunstenaars
te danken, al die naamloze en vergeten boeren uit vroegere tijden lieten ons een weelde
na waarvan we nog genieten. We zijn hun kinderen en de meesten van hen blijven dat
ambt trouw. Een reden tot fierheid.
Ik heb deze nota's niet geschreven met de bedoeling een boek te kunnen schrijven,
mij ontbreken daartoe alle litteraire eigenschappen, ze zijn lang ook niet volledig
en volmaakt. De hoofdbedoeling van dit werkje is hierin gelegen: mijn ouders en
andere mensen van "goeden wil" in herinnering te laten voortleven.
Tenslotte moeten we durven over die geslachten heen kijken en bekennen: wat is daar van
overgebleven ? Mogelijke rijkdom, eer en glorie het heeft allemaal uitgediend, ja
hun namen waren zelfs vergeten. En toch is van hen misschien iets
in ons overgebleven n.l. die familietraditie. We mogen het wel zeggen in een
wereld die zichzelf niet meer herkent: dat gaat verloren. Denken we daar wel
genoeg aan? Laten we ze niet los, in tegendeel, dragen we ze moedig aan onze
kinderen over opdat ook zij er aan andere geestdriftig doorgeven. Zo zal altijd
iets van ons in hen blijven voortleven.
Deze bladeren zijn familiedocumenten, alleen mijn familie bestemd. Geef ze in uw
huis een mooie plaats, vertel erover aan uw kinderen en dat zij ze aanvullen of
verbeteren. Mogen ze U veel genoegen schenken.
Voor zowat 400 jaren schreef een sibbekundige de volgende lofspreuk: "Welke taak
kan grootser en heerlijker zijn dan het leven aan zovele doden, de herinnering
aan zovele vergetenen en het licht aan velerlei wat in het duister verscholen bleef
terug te geven ?" Aan deze taak hebben we naar onze bescheiden mening het
weinige dat van ons is bijgedragen.
Deze nota's zijn begonnen in het najaar 1941 en beeindigd in de Zomer 1953.
Het is niet toegelaten dit werk in zijn geheel te laten herdrukken of gedeelten
ervan zonder toelating over te nemen.
Vorige blz: de Bladwijzer
Volgende blz: Losse inleidende nota's
↑Top
De
Bladwyzer van het
boek van Prudent
Onze Ryckaert homepage
Foto's van
Mevr. Nadine Ryckaert en van
de familie Ryckaert van Bentille
Doorzoek onze Ryckaert webstek
Uw suggesties, aanvullingen en verbeteringen zijn steeds heel welkom.
Neem aub contact op met ons.
Meest recente bijwerking : 21-04-2021