Michaël Van Hulse

Michaël VAN HULSE van St.-Jan-in-Eremo (Bentille), Miek in den omgang, behoorde niet tot de sterkst gebouwden van onze klas.  Hij was eerder tenger van gezondheid.  Sport lag hem dan ook niet.  Hij behoorde tijdens de speeltijd tot de categorie der wandelaars rond de koer.  Hij was een der beste studenten van ons jaar.  Betrekkelijk vroeg reeds stond het bij hem vast dat hij priester zou worden.  Waar­schijn­lijk onder invloed van zijn verering voor pater Callewaert viel zijn keuze, na zijn humaniora, op de Orde der Dominikanen.
Hij stierf nog vrij jong te Leuven op 17 juli 1950.  Op zijn bidprentje lezen we: «Naast zijn activiteit in het theologisch onderwijs wijdde hij zijn beste krachten aan de studie en de verspreiding van de christelijke spiritu­aliteit, die hij in zijn laatste levens­jaren diende als hoofd­redacteur van het «Tijdschrift voor Geestelijk Leven».  Begaafd met een meeslepend redenaars­talent was hij een veel gevraagd kansel­redenaar en voordracht­gever».  Voor «Eikels worden Bomen» jaargang II nr. 3 leverde hij een bijdrage over de «Kerre».  Een «In Memoriam Bavo - Michaël Van Hulse» verscheen in jaargang III nr. 1.