VAN LANDSMAN TOT MONSEIGNEUR

De jongste zoon van Joannes Bern. heeft wel de schoonste familie grootgebracht want de Heer heeft hem gezegend met vier priesters waaronder drie missionarissen. Enkele jaren na hun huwelijk kochten Karel Van Hulse en Rosalie De Decker op den hoek van de St. Jansstr. te Bentille, rechtover de huidige kerk, elf aren grond met een huis waarvan de eigenaar, Bern. Serweyten uit St. Kruis bij Brugge was geweest. Karel was ook secretaris en koster. Als koster was hij de opvolger van zijn oom Benedictus D'Halle, en zijn ambt van secretaris zou hij later overgeven aan zijn zoon Ernest.

Zijn vrouw, Rosalie waarover later, heeft gans haar leven geofferd voor de opvoeding van haar negen zoons en groot moet haar geluk geweest zijn toen vier van die zonen zich wijdden aan den dienst van O.L. Heer.

Buiten de zware taak, de opvoeding harer kinders had ze nog een kruidenierswinkel en daar haar enig meisje, Emma, vroeg stierf stond ze alleen met een getrouwe meid Theresia Meulenaers die al de kinders van Karel heeft helpen opvoeden.

Door noeste arbeid en diep christelijke geest van opoffering zou haar werk gezegend worden boven hare verwachtingen. In de winter van 86 werd haar Jozef priester en daarna kwam de beurt aan Kamiel, het volgende jaar voor Kerstdag. Het was Kamiel die de toekomende stichter zou worden van de nieuwe parochie "Kruisstraat" op Moerbeke.

We lopen hier de gebeurtenissen 'n beetje vooruit om iets te zeggen over de drie priesters missionarissen, Jozef, Karel en Theofiel. De gegevens ontleen ik aan een artikel van Prudent Ryckaert waaraan ik vele andere gegevens schuldig ben.

Jozef de oudste der drie studeerde aan 't college van Eecloo en had er in de Rhetorica als klasgenoot de toekomstige missiebisschop, Mgr. Van Lonslé alsook Mgr. Coppieters leerde kennen. Na zijn rectoraat ging hij naar Amerika. De laatste maal dat hij zijn vaderland zag was in 1931-1932. In dit jaar viel hij zwaar ziek en kreeg nog het vriendenbezoek van Mgr. De Baets die helaas enkele maanden later reeds zou sterven. Na zijn genezing keerde hij weer naar Amerika waar hij stierf in Oct. 43.

Zijn jongste broer Theofiel voleindigde ook zijn studies in Eecloo en had er als zijn klasgenoot de zeer gekende kunstcriticus, Jules Persijn (Rhetorica 1896). Hij was altijd de guitige kerel gebleven vol leven en jolijt tot grote ergernis van de "strenge school"... Gedurende zijn verlof in Belgie deed hij mede aan allerlei volksspelen zoals bolspel, gaai-schieten, kaarten enz.

Hun broeder Karel was stiller van natuur. Het verwondert dan ook niemand dat hij telkens gedurende zijn verblijf in Europa tot driemaal toe naar Fransch Lourdes trok. In Amerika hebben ze alle drie gemissioneerd in de provincie Oklahoma dat eerst bisdom werd in 1891 met Mgr. Meerschaut als bisschop. Het was deze die eerste vicaris generaal onder Mgr. Jansens fungeerde. Oklahoma zes maal Belgie in uitgestrektheid was aanvankelijk bewoond door Indianen en daarna door landverhuizers zodat het tenslotte een mengelmoes was geworden van nationaliteiten. Dit was hun missieveld. Ter beloning voor zijn schoon werk kreeg Jozef de titel van Monseigneur en werd later huisprelaat van z'n Heiligheid de Paus. Met de familie bleven ze immer in contact. Van hun nicht Coralie (waarover later), hielden ze veel en 't was Karel die er aan hield het huwelijk in te zegenen. Veel attentie hadden ze ook voor hun oude meid Theresia De Meulenaere.

Het was bijna te groot een geluk en toen Moeder Rosalie tot tweemaal toe voor haar zonen, Kamiel en Jozef had geknield en met tranen in de ogen hun priesterzegen had ontvangen, toen ze uit de eigen handen van haar twee oudste het Christi brood had ontvangen... toen kwam het Kruis !

Karel Van Hulse stierf in Juni 1896, één jaar, dag op dag voor dat zijn zoon Karel zou gewijd worden. Al de kinders waren daar, omringd van hun moeder en terwijl Ernest wellicht het oude orgel stil bespeelde, terwijl Eduard en Henri zongen, zat moeder Rosalie droef doch gelaten te bidden in de kleine kerk van St. Eligius... Gelijk ze de grote vreugde had ontvangen "in simplicitate cordis" zo ontving ze nu ook het kruis. Sedert lang had ze Gods wil innig lief en sprak ze dagelijks haar Fiat uit...

Zes maanden later zouden hare kinders, die vader zo 'n schone begrafenis hadden bezorgd diezelfde plicht ook nu weenend voor hun moeder bewijzen doch tusschen hunne tranen in zongen ze het heerlijk gezang: "In Paradisum deducant te Angeli". Ten Paradijze geleiden u de Engelen. Nu waren ze hun goede moeder kwijt en met den dichter mochten ze wel herhalen:

Door 't leven draag ik één verdriet
Eén pijn: de vraag
Waarom zij 't leven liet
Die eens zo graag
Mijn moeder was ?

Het origineel van deze bladzijde.

De stamboomtafels van
Karel Van Hulse & Rosalie De Decker

Het origineel van deze bladzijde.
Zesde Hoofdstuk : Mijn thuis

Voor aanvullingen en verbeteringen, neem aub contact op met ons !

Onze Van Hulse home page
De Van Hulse stamboom van Pater Nicolas
Inhoudstafel
Zoek het op in onze Van Hulse webstek

Meer stambomen

MijnPlatteLand.com

Meest recente bijwerking : 26-08-2022
Copyright Notice (c) 2024