Uit tijdschrift "Ons Meetjesland",
1970, 3de jaargang, nr. 2
Bruuntje Kloef
|
| Bruno Wittewrongel, alias Bruuntje Kloef. |
| (Foto G. De Maertelaere) |
Zover is het dan toch gekomen. Gedurende de eerste week van juni liet Bruuntje Kloef mij weten, dat hij zou ophouden zijn oud beroep van klompenmaker uit te oefenen, dat hij zou verhuizen en gaan inwonen bij een nicht te Balgerhoeke. Ik kon het bijna niet geloven, dat het nu reeds totaal gedaan zou zijn met zijn «hobby». Want ja, zijn werk was ook zijn hobby geworden, hij kon er nooit van scheiden en dat was zeer lang de reden geweest, waarom hij uit zijn huis niet weg wilde.
«Zij hebben geen plaats voor mijn gerief, ik moet toch kunnen werken... Anders zou ik al lang weg zijn, maar zonder kloppers (= klompen) kan ik niet leven !»
Doch Bruuntje werd steeds ouder en nu wordt hij zesentachtig, hoewel men moet
toegeven dat de jaren geen vat op hem schenen te hebben. Als bewijs: dagelijks legt
hij nog heel wat kilometers af per fiets. Verleden winter kwam hij eens
goeiedag zeggen. Hij was toen ook per fiets en als ik hem de reden vroeg van
zijn onverwacht bezoek, was zijn antwoord:
«Ik moet nog eens een oude vriend gaan opzoeken in Adegem, het is al een tijdje
geleden dat hij mij gezien heeft en hij zou «aardige» gedachten kunnen krijgen».
Wanneer ik hem dan vroeg, bij zijn terugkeer uit Adegem nog even binnen te komen om
een goede kop warme koffie te drinken, antwoordde hij:
«Neen, ik heb geen tijd; ik rijd van Adegem direct naar huis. Het zou anders te
laat kunnen worden en daarbij, voor mij is dat toch maar een eindje».
Toen was hij 85 en het kwik stond zes graden onder nul...
Men begrijpt het, zulke mensen kunnen gewoonweg niet stoppen met hun werk, ook al is de pensioenleeftijd reeds lang aangebroken. Maar toch is de harde levenswet soms onverbiddelijk, zelfs voor dergelijke taaie naturen. Andere omstandigheden kunnen optreden, waarmee men gedwongen is rekening te houden en aldus is Bruuntje Kloef nu ook verplicht definitief het klompen maken te staken.
Toen ik voor de eerste keer te Kaprijke op zoek ging naar Bruno Wittewrongel, was er niemand van de vier ondervraagde personen die de man bleek te kennen. Dit verwonderde mij ten zeerste. Daarom sprak ik een vijfde voorbijganger aan, herhaalde mijn vraag en voegde eraan toe dat die Bruno Wittewrongel nog altijd klompen maakte met de hand. Onmiddellijk was de zaak opgelost: «Ach ja, Bruuntje Kloef ! Jawel, die woont in de Molenstraat, vlak naast de coiffeur !» Zo heb ik Bruuntje dan leren kennen en waarderen. Reeds méér dan zestig jaar maakt hij klompen, zo vertelt hij zelf: «Ik ben als twaalfjarige jongen op stiel gegaan. In 't jaar 1911 begon ik zelfstandig te werken. Ik kreeg veel te doen en daardoor had ik vlug twee arbeiders in dienst. Elke week gingen er vijftig tot zestig paar klompen de werkplaats uit. Voeg daarbij nog allerlei ander werk, want wij vervaardigden ook houten graan- en meel schoppen, nestblokjes, houten emmers, melkstoeltjes, enz. Wij werkten toen iedere dag 13 à 14 uur; dat was de tachtigurenweek !»
Zo ging het grootste gedeelte van Bruuntje Kloefs leven voorbij. Hopelijk resten hem nu nog heel wat jaren van vrijetijdsbesteding, voor het opzoeken van oude vrienden, voor het kaarten en voor menig gezellig keuveltje... Maar tussendoor zal hij zeker ook nog met veel plezier kleine herstellingen en karweitjes uitvoeren, voor buren en bekenden, daar twijfelen wij niet aan !
Bruno Wittewrongel, — voor ons altijd Bruuntje Kloef, — «ONS MEETJESLAND» wenst U nog vele schone en aangename jaren !
R.T.
| Vorig artikel: «Wreede moord te Eeklo» |
Inhoud van 1970, jaargang 3 |
Volgend artikel: Oproep |
| Inhoudstafels |
|
1968 -
1969 -
1970 -
1971 -
1972 -
1973 -
1974 -
1975 -
1976 -
1977 1978 - 1979 - 1980 - 1981 - 1982 - 1983 - 1984 - 1985 - 1986 |
Welkomblz van tijdschrift "Ons Meetjesland"
Doorzoek «Ons Meetjesland»!
MijnPlatteLand.com
Meest recente bijwerking : 21-04-2021
Copyright Notice (c) 2024