Uit tijdschrift "Ons Meetjesland", 1978, 11de jaargang, nr. 4

Moederliefde kent geen maat.
Zij groeit aan nog met te delen.
Zij alleen is die verstaat,
Dat ze rijkst is met zovelen.

EEN VLAAMSE BOERIN
IN WALLONIE

Wij noemen haar moeder, grootmoeder, marraine, tante Irma.  Ieder van ons heeft de grootste eerbied voor haar.  Weinigen zullen haar kunnen nadoen.  Haar man was een doordrijver.  Hij werd van kleine boer op een hofstedeke 3 ha, te Wontergem een boer in Wallonië op de hoeve St.-Hubert van 100 ha.  De Duitse bezetting, de belastingskontrole wilde hij niet ontzien.  De gevolgen van die ijzeren boerenkoppigheid heeft tante Irma allemaal ondergaan en tot een goed einde gebracht tot ze tot op het einde van haar dagen haar 13 kinderen rond zich zag als flinke welstellende mensen, die moeder op hun handen dragen.

Voor haar familie in Vlaanderen was tante Irma een ware toevlucht.  Van Bellem, Hansbeke, Knesselare en Waarschoot kwamen ze zo gaarne naar Gérin.  't Waren blije uren voor tante Irma als ze nieuws hoorde van "onze Maurits uit Reybroeck, René uit Bellem of van onze Oscar uit Knesselare".

Jules De Groote en Irma Hoste trouwden op 5 mei 1915.  Het trouwfeest had plaats op Reybroeck te Hansbeke.  Henri Hoste zal wel een varken geslacht hebben voor die gelegenheid.  Toen werd er nog thuis gevierd en waren die feesten niet zo luxueus als nu.  Irma Hoste was 21 jaar, de oudste Hansbekenaren zeggen nog: "Irma Hoste was de blomme van ons dorp".

Het jong gezin ging zich vestigen te Wontergem op een hoeveke van 3 ha.  Drie van haar kinderen zijn daar geboren.

Ondertussen zetten Julie Buysse, moeder De Groote en haar zoon August de hofstede verder in de Hammestraat te Hansbeke.  Ze woonden dicht bij de Brugse vaart.  Daar moesten ze vluchten in de beschieting van '18.  Julie Buysse en haar zoon stierven tijdens die vlucht.  De moeder stierf door ziekte in een schuur van Coddens te Aalter.  August die gekwetst was is te Assebroek gestorven en begraven.

Het ligt voor de hand dat het gezin De Groote-Hoste naar de ouderlijke doening terugkeerde; de hofstede stond verlaten.  Tante Irma was weer midden haar familie; 13 kinderen zijn daar geboren.  's Zondags zagen de Hansbekenaren moeder De Groote met een tros kinderen naar de kerk komen en dan verdween ze voor een hele week.

Rond de jaren '30 trokken veel Vlaamse boeren naar Wallonië.  De pachten lagen er niet zo hoog en er waren grotere hofsteden.  Jules De Groote voelde zich ook beklemd in de Hammestraat.  Hij verkocht zijn hoeve aan Gaudissabois en pachtte een grashof in Ermeton op 5 km van Maredsous.  Tante Irma voelde met angst de verhuizingsdatum naderen, maar voorzag ook meer werkgelegenheid voor haar 9 aankomende zoons en 3 dochters.  Zo'n verhuizing vroeg natuurlijk een hele voorbereiding.  Van Heyste uit Knesselare laadde een kamion vol huisgerief en kinderen.  In Yvoir brak de as.  Maar we kennen papa De Groote : vooruit naar zijn doel.  De andere huisgenoten volgden per trein, zelfs een tweeling van een paar maand oud.  Moeder De Groote beschermde haar kinderen tot ze veilig in Ermeton aankwamen.

Een deel weide werd omgeploegd voor tarwe en aardappelen want 13 monden zijn gulzig.  Daar werd ook het jongste kind geboren, 't 17e.

In 1939 verplaatste het gezin De Groote-Hoste zich naar Gérin op 10 km van Dinant.  Daar vonden ze de hoeve St.-Hubert, 100 ha akkerbouw en veeteelt.  Daar hebben we tante Irma alle problemen van een groot gezin weten tot een goed einde brengen.  Vier jaar oorlog heeft ze beleefd.  Daar heeft ze een zoon verloren bij een smartelijk ongeluk.  Zeer gehecht was tante Irma aan haar volk uit Vlaanderen.

We zien ze nog komen op een ijzige morgen te Hansbeke, naar de begrafenis van Leonie De Groote : Jules De Groote met 14 kinderen.  Ze waren door moeder gezonden om te zeggen "Beste familie, we leven met U mee".  We kunnen ons afvragen waarom was Irma Hoste zulke grote vrouw ?  Nooit heeft ze een toon hoger gesproken.  Ze heeft niets spektakulairs verricht.  Putte ze haar kracht niet in het gebed en haar gestage arbeid ?  Tijdens de "periode Gérin" zijn ook al haar kinderen getrouwd.  Met velen zijn ze, De Groote's, 154 moesten er moeder of grand'mere zeggen als tante Irma in 1977 overleed.

Wij danken om dit edel leven En 't voorbeeld dat ons moeder gaf. Om altijd zorgen, altijd geven... Haar taak was zwaar, volledig af.

E. Vereecke.

Vorig artikel: Merkwaardigheden over Waarschoot (5)

Inhoud van 1978, jaargang 11

Volgend artikel: Restauratieprijs voor het Meetjesland

Inhoudstafels

1968 - 1969 - 1970 - 1971 - 1972 - 1973 - 1974 - 1975 - 1976 - 1977 1978 - 1979 - 1980 - 1981 - 1982 - 1983 - 1984 - 1985 - 1986

Welkomblz van tijdschrift "Ons Meetjesland"
Doorzoek «Ons Meetjesland»!

MijnPlatteLand.com

Meest recente bijwerking :  21-04-2021
Copyright Notice (c) 2024